Keman

Keman, yaylı çalgılar ailesinin en küçük ve en yüksek tondan çalan üyesidir. Kemanın dört teli vardır ve arşe adı verilen bir yayla çalınır. Kemanın tarihçesi Orta Asya’nın göçebe atlı kültürlerine dayanır. Kemanın atası sayılan rebap, Araplar tarafından İspanya’ya getirilmiş ve Avrupa’da rebec adını almıştır. Keman günümüzdeki şeklini 14. yüzyılda Kuzey İtalya’da almıştır. Keman hem batı hem de Türk müziğinde önemli bir rol oynamaktadır.

Kemanın üzerinde farklı adlara sahip pek çok parça vardır. Kemanın parçaları şunlardır:

Çenelik: Üzerinde çenenin yerleştirildiği ve dengede kalmasını sağlayan kısım.

Eşik: Tel seviyesini ayarlayan bölüm.

Arşe: Kemanı çalmak için kullanılan yay.

Tuşe: Kemanın sap kısmı ve notaların bulunduğu bölüm.

Akort kulakları: Tellerin bir ucu buraya bağlanır ve akort yapmaya yarar.

Fiksler: Akort esnasında ayar yapmaya yarayan küçük vidalar.

F delikleri: Gövdenin her iki yanında bulunan ve ses titreşimlerinin dışarı çıkmasını sağlayan delikler.

Yastık: Kemanın omuza yerleştirildiği ve rahat çalınmasını sağlayan bölüm.